Қазақша өлең: Ерлан Ахмет (Көк пен Жердің арасы)
алтын күннің нұрларынан нәр алған.
Көк Түрігім, қасіретті тарихтың
құны қымбат жан берісіп, жан алған.
Түркілерге пана болған Тоныкөк,
аға болған, дана болған Тоныкөк.
Жетпісінде ақылымен арбасып,
тайдырмаған сара жолдан Тоныкөк.
Батыр бабам Күлтегінмен тілдесіп,
күн кешемін ғұнмен, сақпен бірлесіп.
Тылсымының тұңғиығын бойлатып,
тіршілікті тербетеді Түн-бесік.
Естеми мен Бумын қаған тамырын
бүлкілдетіп келесің, көк Тәңірім.
Жүрегіме таңба болып басылды,
құлпытаспен жеткен мұра – тағылым.
Сыр ақтарған ұрпағына тас мүсін,
бағзылардан тартып тарих басқышын.
Тегін білмей келешекке жетпекке,
Ақиқаттың жұмбақ құлпын ашты шын.
Жылдар, жолдар – кешегім мен өткенім,
жұмыр жерді бусандырған көктемім.
Ашық аспан, алтын арай, көк байрақ,
көк піріне сиынатын көк бөрім.
Көк пен Жердің ортасында жаралған,
теңдік үшін жан берісіп, жан алған.
Түркілерім, ата-бабам аңсаған,
нұрын шашты Азаттықтың таңы алдан.
Рахмет ретінде жарнамалардың біреуін басуды сұраймын!
