Шығарма: Біз елдің бөлшегіміз

Омар Нұргүл
8 сынып, «Жас дарын» мектебі
Павлодар қаласы

Кіші жастан бастап-ақ біз Қазақстан Отанымыздың қадірін арттыруға үлкен үлес қосуымыз керек. Елімізді биік шындарға жетелуін әрбір азаматтың абыройы деп саналады. Бойында намысы бар патриот адам — ең бірінші кезекке өзінің елінің гүлденуіне үлкен үміт етіп қалауда.
Әр күн сайын бір ғажап тосудамыз. Әр күн тылсым жұмыстамыз. Тек отбасы арасында ғана тыныштық таба алатындай сияқтымыз. Бұл рахат қой, үйде тосқан адам болғанда! Өзін ғана емес, қоршаған адамдардың жарығын отындай жандырасын. Оты жанбаған жансыздар да бар. Олар дүниедегі тылсым ағыстағы ағаш жапырағы. Әлі қурап кететінін білмейтін бір ағза. Олай болса да, үлкен дүниенің бөлшегі ғой! Соңына дейін ағаш бұтағындағы салбырап жүрген жапырақ, нағыз беріктіктің символын сыр етіп көрсетеді. Бірақ та, біз әлі де бос аспанға қолымызды былғаймыз. Неге? Отанымыз аяқпен сезетін қатты топырағымыз емес пе?
Әрине, аспаннан түрлі қызықтар ашылады. Не туралы көп ойлағанда, кейде сол аңсаған нәрсеміз болып кетеміз. Түрлі сайыстарда, аспанға қарай тік көтерілген туумыз болып кетуім аңсағанмын. Оған ізет көрсетеді және онымен мақтанады. Байтақ елімге тек жақсылықты ғана әкелгім келеді.
Әрбіреуіміздің ішінде батыр өмір сүреді деп ойлаймын.Ол бізге батылдық, күш, адалдық және адамгершілік қасиеттерін нығайтады. Соғыстарда қатысқан нағыз батырларымыздың күші әрқашанда өздерімен болды. Бұл қаһарманның басты белгісі. Көзден аққан жасы, қоянның қатысы емес. Бұл бақ-дәулетке бөліну сезімі. Мыңдаған қаруланған фашистерге қарсы тек 10 қаһарманымз ғана бой бере алады. 10 қаһарманымыздың аты мәңгілікте қалды. Бірақ есімдері тарихта жоғалған ерлердің еңбегі жүрегімізде. Жылда бір лет тойланатын мерекені, өмір бойы әр күн сайын есімде тұрады. Маңдай терлері, біздің 5 жылдың еңбегі. Тек елді сүйген азамат қана осындай асқан қайратқа жете алады. Қазіргі заманның жігіттері, шындықта, өзін ғана ойлауда. Стихиялы түрде бұрқ ететін соғысты ешкім де тоқтара алмас. Болашағы жарық елміз! Отанымның тірегі тек болашақ ұрпақтың қолында ғана. Бұл сөздерді бірінші және ақырғы рет естіп тұрған жоқпыз.
«Айырылумен жараланған адам, тек кездесумен ғана емденеді» деген кеңес мәңгілік есімде қалар. Біздің жағдайда бұл туған жерге деген сағыныш. Жарық дүниемде тек туған жерге ғана сағыныш сезімім болды. Қазақ елімнен ешқашан да шығып көрген жоқпын. Солай болса да, өскен қаламның жусан иісін сағынамын. Көп уақыт бойы қала сыртына шыққандағы мезгіл мәңгіліктей болады. Қандай қуанышпен уақытымды өткізсем де, жанымда вакуумдай кеңістік қалады. Оны тек жақын адамдардың тірегі толтыра алар.
Саяхат жолына тұрған адамдардың ой-пікірі басқа. Олар үйдегі 10 жыл ішіндегі тұрғаны, бір шет елдің табалдырығын аттағанының 1 күніне тең деп айтады. Кейде не болмасын, бізді өмірге үйретеді.
Қазақ еліміздің әлі де ашылмаған жерлері көп, сан түрлі құбылыстары әлі де сыр. Адам бетіне қарағанда, барлық сезімін көре аламыз. Ал қоршаған ортанын өзгеше ілтипаттары қандай? Табиғатқа селқос сезімін көрсететін адамға ғана, теңіз біркелкі болып көрінеді. Бар нәрсені бағалау керек. Нағыз патриот болсан, елдің ресурстарын бағалу керексің. Өзін де ең ақырғы бақырыңды санап шық.
Жеріміз басқа елдерге қарағанда, әлдеқанша кішігірім. Бірақ та рухы түспеген елдің, туы да түспес. Созылған кең-байтақ қазақ даласы сарқылмас екен. Дамудың келесі сатысына көтерілдік. Қазақ халқы тек Қазақстанның беделді қатты қолдың астында тату тәтті өмір сүргісі келеді.
Егер артына ұзақ уақыт қарамаса, онда өткенді ұмыта бастайсын. Кейде, тоқталып және артына қарап қалсақ, біз өтіп кеткен жолымызды көреміз. Онда өзімді бақытты сезінемін. Мұндай сәттерден кейін, алға жүру өте оңай.
Біз өз ата-атанамызды таңдамаймыз. Солай да, біз аяқпен басқан жеріміз де таңдамады. Туған ел – бақыт пен үмітке толы шексіз үя. Көпті сезген қуатты ұя. Үйіннің таза ауасынан алынған әр бір демі, бұл бақыт жалғасуының үлкен үміт бөлшегі.