Реферат: Биология | Құрылымдық жасушалар

Иммунологиялық үрдістерде құрылымдық жасушалардың маңыздысы, құрылымдық жасушаларының жасушааралық матрикспен өзара байланысын анықтайтын, сонымен қатар, жасушалар арасындағы жанасу мен белгілер алмасуын қамтамасыз ететін мембраналардың адгезия молекулалары болып табылады.Осы молекулалардың капиллярлар мен постакапиллярлық венулалардың эндотелий жасушаларының бетінде болуыныңмаңыздылығы, лейкоциттердің қан ағымынан тіндерге миграциялануын қамтамасыз етеді.

Молекулалық деңгей

Иммундық жүйенің молекулалық негізін келесі макромолекулалық топтар құрайды:

В-лимфоциттер түзетін иммуноглобулиндер (lg) және олардың түзілуін реттейтін гендер.Антиденелер – гуморалдық иммундық жауаптың өнімі, сонымен қатар, олардың түзілісін шақыратын антигендерге арнайы әсер ететін глобулиндер. Бұл күрделі нәруыздық құрылымдар мономерлер немесе полимерлер.Иммуноглобулиндердің молекуласы қатар орналасқан екі тізбектерден тұрады: 2 ауыр — Н тізбек (ағыл. Heavy – ауыр)және 2 жеңіл L (ағыл. Light – жеңіл) тізбектен тұрады.Олардың құрылымдық бірлігі – домендер (тізбектік автономдық бөлігі).Иммуноглобулиндердің 5класы бар:IgM, IgG, IgA, IgE, IgD.

Медиаторлар көмегімен иммунды хабарлы жасушалар иммундық жауаптың қалыптасуына, реттелуіне және жүзеге асуына қатысады.Бұл медиаторларды цитокиндер деп атайды.Бұл антигендерге қатысты арнайылықтардан айырылған және гемопоэз, қабыну, иммундық жауап және жүйеаралық қарым-қатынас кезінде жасушааралық коммуникацияларды туғызатын нәруыздық өнімдер.Цитокиндер рецепторлық механизм негізінде әсер етеді.Олар шамадан тыс артық өндірілуімен және компоненттердің күшті әрекеттесуімен (бір қызметі әртүрлі цитокиндермен қамтамасыз етіледі)сипатталатын жүйені (цитокиндік тор)құрайды.

Т-лимфоциттер субпопуляциясымен түзілетін цитокиндерді лимфокиндер, ал моноциторлы-макрофагалдық жүйелерінің жасушаларымен түзілетін цитокиндерді монокиндер деп атайды.

Негізгі гистосәйкестік кешендерінің гендері (Major Histocompatibility Complex – МНС-кешені, немесе адамдағы HLA кешені — Human Leukocyte Antigens).Бұл гендердің өнімі ағзаның барлық ядросы бар жасушаларының бетінде орналасқан.Олар антигендерді тануда және иммунологиялық серпілістердің қалыптасуында маңызды рөл атқаратын гистосәйкестік антигендерді гликопротеидтердің түзілісін бақылайды. HLA- комплексінің гендері кейбір цитокиндер мен комплемент жүйесінің және пропердин жүйесінің нәруыздарының түзілісін бақылайды.

МНС нәруыздары – иммунолгобулиндер мен Т-жасушалар рецепторларынан басқа, ағзаның барлық нәруыздарының ішіндегі алуан түрлі нәруыздары.Антиденелер және Т-лимфоциттердің рецепторлары бір ағза ішіндегі лимфоциттердің әр клонында әртүрлі болады, ал МНС нәруыздары әр адамда әртүрлі.МНС нәруыздарының негізгі үш түр класы белгілі.Олардың екеуі –Іжәне ІІ класы антиденелерді тану үрдісіне қатысады.

МНС І-ші клас молекулары екі полипептидті тізбектен – үлкен –а (ол мөлшері бойынша IgG-дің ауыр тізбегіне сәйкес келеді)және кіші – в-тізбегінен тұрады.МНС нәруыздарының І-ші клас молекуларлы ағзадағы барлық жасушалардың бетінде кездеседі, тек эритроциттердің бетінде болмайды.

МНС ІІ-ші клас молекуларлы екі полипептидті тізбектен(а және в)тұрады, бірақ екі тізбектің мөлшері бірдей(иммуноглобулиндердің жеңіл тізбектерінің мөлшеріндей).Олар бірқатар жасушалардың бетінде ғана кездеседі, ең алдымен, В-лимфоциттердің, моноцит-макрофактордың, дендриттік жасушалардың және мамандандырылған эпителий жасушаларының бетінде болады.

Саралау кластерлері (CD ағыл Claster Designation) лимфоциттер субпопуляциясының беткейлік маркерлері нәруыздарының белгіленуі үшін қолданылады, олар жасушалардың әртүрлі даму кезеңдеріне және функционалдық субпопуляцияларына (CD2, CD3, CD4, CD8, CD5, CD16, CD19, CD72 және т.б.)тән.Берілген молекулалар бірқатар жағдайларда антидендерді тану үрдісін қамтамасыз ететін (CD3, CD4, CD8 ) корцепторлар қызметін;кейбір цитокиндермен әрекеттесетін рецепторлар қызметін (мысалы, ИЛ-2үшін рецептор болып табылатын CD25)және басқа да қызметтерді атқарады.Осы маркерлерді стандарттық моноклондық антиденелер көмегімен анықтайды.

Адгезия молекулалары көптеген жасушалардың бетінде орналасқан.Олардың көмегімен антигенді таныстырушы жасушалардың, В-және Т-лимфоциттерінің арасында жасушааралық әрекеттесу деңгейі жоғарылайды. Адгезия молекулаларының бірнеше тектесі бар:интегриндер, селектиндер, муциндер немесе васкулярлық адрессиндер, апоптоз шақыратын молекулалар супертектесі, экстрацеллюлярлық матрикс компоненттері-олар фибриллярлық нәруызда және глюкозаминогликандар.

Лимфоциттердің антигенді танушы рецепторлары:

В-лимфоциттердің антигенді танушы рецепторлар қызметін олардың плазмалық мембранасында ораласқан иммуноглобулин молекулалары атқарады;

Т-лимфоциттерде – Т-жасушалық рецепторлар – (ТЖР).ТЖР молекулаларының иммуноглобулиндер супертектесіне тән құрылымы бар.Олар бір-бірімен цистеиндік көпірмен ковалентті байланысқан, екі полипептидтік тізбектен тұратын гетеродимдер.Қалыпты жағдайда, пісіп-жетілген Т-жасушаларының бетінде 10 000-40 000 ТЖР молекулалары болады.

7.Тимус гормондары – тимус құрылымының эпителий жасушаларымен түзілетін (негізінен субкапсулалық және медуллярлық аймақтарда) төменгі молекулалық пептидтер.Бұл гормондар нейропептидтерге ұқсас және басқа гормондармен тығыз функционалдық байланыста болады, әсіресе гипоталамус, гипофиз, бүйректүсті және жыныс бездерінің гормондарымен.Тимус гормондарының ең негізгі қызметі –Т-жасушаларының тимуста пісіп-жетілуі және тимустан эмиграцияланғаннан кейін Т-лимфоциттердің функционалдық дамуы, әсіресе, цитокиндер өндіру қабілетін жоғарылатуында.

8.Сүйек кемігінің миелопептидтері – сүйек кемігінің жасушаларымен түзілетін, гормон тәріздес әсері бар және В-лимфоциттердің дифференциялануына қатысатын төменгі молекулалық нәруыздар.