Әңгіме: Ғабиден Қожахмет | Алтын теңге
Өз жолына түсіп алып сүрлеу соқпағымен кіп-кішкентай Құмырсқа келе жатыр еді, кенет алдынан пенде шыға келді. Пенде Құмырсқаны бір-ақ мыжып өлтіре салсам ба екен деп ойлады. Сол оймен пенденің дәп-дәу бәтеңке киген аяғы көтеріліп келе жатыр еді, осы кезде Құмырсқа:
— Ей, пенде, тұра тұр! Айтатыным бар, — деді.
— Не айтайын деп едің? — деді пенде Құмырсқаға сайқымазақ дауыспен. Сөйтті де, өзі жүресінен отыра қалды: — Ал айт, айтатыныңды! Әйтпесе, мыжи салам!
— Жақсылық жаса, — деді Құмырсқа.
Пенде Құмырсқаның сөзіне күйіп-пісті:
— Сол ма айтайын дегенің?! Сол да жаңалығы бар сөз бе?!
— Жақсылық жасасаң, өзіңе пайдасы тиеді, — деді Құмырсқа.
— Сауабы тиеді десейші, — деді пенде мырс етіп. — Соны мен білмейді деп ойлайсың ба?!
— Оны айтып тұрған жоқпын, — деді Құмырсқа. — Жақсылық жасасаң, әмияныңнаң бір түйір алтын теңге тауып аласың.
Пенде Құмырсқаның сөзіне ішек-сілесі қатып күлді:
— Кіп-кішкентай болып алып сен де мені алдағың келеді, иә? Сенімен сөйлесіп отырған мен де ақымақ. Мен сен түгілі, өзім сияқты пендеден алданбаймын ғой.
— Сенбесең, сынап көр, — деді Құмырсқа. — Бірақ сол бір түйір алтын теңгені қанағат ет.
Сөйтті де, Құмырсқа пендені айналып өтіп, өзінің жолына түсіп жүре берді.
Пенде сол күні жақсылық жасады. Бірақ үйіне келе жатып: «Қайдағы бір Құмырсқаның сөзіне сеніп, алтын уақытымды босқа кетіргенімді айтсайшы. Одан да сол уақытымды өзіме пайдасын тигізер бір іске жұмсасам нетті?» — деп өкініп келе жатты.
Пенде кешкісін әмиянын ашып қалып еді, ішінде жарқырап жатқан бір түйір алтын теңгені көріп қуанып кетті. «Алтын теңге тауып алдым! — деп айғай салды пенде. — Бұл енді менікі! Менің ақшам!
Сонан соң пенденің көңіл-күйі түсіп кетті. Бағанағы Құмырсқаның «соны да қанағат тұт» деген сөзін тарс есінен шығарып: «Неге алтын теңге біреу-ақ? Мен бүгін екі адамға жақсылық жасап едім ғой», — деп томсырайып өкпелеп отырды.
