Релапаратомияға айғақтар мен мерзімдерді анықтау туралы қазақша

«Іш қуысы органдарында операциялар кезінде релапаратомияға айғақтар мен мерзімдерді анықтау «атты ғылыми-практикалық жұмыс компьютерлік әдіспен 49 бетте орындалды. Өз құрамында үш тарау, кіріспе, зерттеу нәтижелерін бағалау және қорыту, Қорытынды, Әдебиеттер тізімі бар. Екі диаграммамен безендірілген, үш кесте салынған. 58 әдебиет көзі пайдаланылды, оның 12 – і-шетелдік авторлар.

Жұмыстағы зерттеу объектісі соңғы кезеңдегі әдебиетте ұсынылған клиникалық ағымының ерекшеліктері бойынша деректер, пайда болу тәртібі, асқынулар кезіндегі клиникалық-зертханалық деректер, жиілігі медицина мен хирургияның қазіргі даму жағдайына қарамастан, барынша жоғары деңгейде қалып отыр.

Жұмыстың мақсаты украиндық, ресейлік және шетелдік мерзімді басылымдардың қол жетімді әдеби мәліметтерінің негізінде операциядан кейінгі дамудың негізгі себептері мен типтік мерзімдерін, олардың клиникалық ағымының ерекшеліктерін және олардың даму симптомдарының диагностикалық құндылығын анықтау болып табылады, бұл релапаратомияны орындауды талап ететін операциядан кейінгі асқынуларды ерте диагностикалауды және соңғысының уақытында өткізілуін жақсартады.

Жұмыста зерттеудің теориялық Тарихи әдісі қолданылды, операциядан кейінгі асқынулардың пайда болу жиілігіне, олардың даму мерзімдеріне, ақпараттық Клиникалық-зертханалық белгілеріне және соңғысының ерекшеліктеріне қатысты әдеби деректерге талдау жасалды.

Атқарылған жұмыс нәтижесінде дамудың типтік мерзімдерін және қаралған асқынулардың алғашқы көріністерін анықтау бойынша нәтижелер келтірілген,бұл практикалық маңызы бар. Осы мерзімдерді біле отырып, хирург қалыпты ағымнан ауытқуларды дұрыс бағалай алады, науқаста дамып келе жатқан асқынуды дер кезінде алдын алады және ерте мерзімдегі релапаротомію туралы шешім қабылдайды. Жұмыста операциядан кейінгі асқынулар ағымының ерекшеліктері зерттелген, жағдайдың едәуір бөлігінде олардың атиптік симптоматикасы болуы мүмкін.

Жұмыс нәтижелері релапаратомияны орындау бойынша шешім қабылдау кезінде хирург дәрігерлерінің практикалық қызметінде пайдаланылуы мүмкін.

Негізгі сөздер тізімі: РЕЛАПАРОТОМИЯ, операциядан кейінгі перитонит, операциядан кейінгі қан кету, ішектің механикалық өтпеуі.

Мазмұны

РЕФЕРАТ

Мазмұны

ШАРТТЫ БЕЛГІЛЕР, ҚЫСҚАРТУЛАР ТІЗБЕСІ

Кіріспе

1-бөлім. ӘДЕБИЕТКЕ ШОЛУ

1.1. Релапаротомия мәселесі, релапаротомиялардың жіктелуі

1.2. Операциядан кейінгі перитонит: клиниканың себептері, ерекшеліктері, диагностикасы

1.3. Операциядан кейінгі механикалық ішек өтпеуі: себептері, клиникасы,

диагностика

1.4. Операциядан кейінгі кезеңде қан кету: себептері, ерекшеліктері

клиникалық көрінісі, диагностикасы

1.5. Релапаротомиялар басқа себептермен орындалды

2-бөлім. КЛИНИКАНЫҢ ПАЙДА БОЛУ МЕРЗІМІ МЕН ЕРЕКШЕЛІКТЕРІ

ОПЕРАЦИЯДАН КЕЙІНГІ АСҚЫНУЛАР ҚАЖЕТ

РЕЛАПАРОТОМИЯ ЖҮРГІЗУ.

2.1. Релапаротомияны талап ететін асқынулар клиникасының ерекшеліктері

2.2. Асқынулардың туындау мерзімдері

3-бөлім. ОПЕРАЦИЯДАН КЕЙІНГІ ДИАГНОСТИКАДАҒЫ ҚАТЕЛЕРДІ ТАЛДАУ

РЕЛАПАРОТОМИЯНЫ ТАЛАП ЕТЕТІН АСҚЫНУЛАР.

ЗЕРТТЕУ НӘТИЖЕЛЕРІН БАҒАЛАУ ЖӘНЕ ҚОРЫТУ.

Қорытындылар

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ

Кіріспе

Мәселенің өзектілігі.

Қазіргі уақытқа дейін операциядан кейінгі асқынулар мәселелерінің көптеген аспектілері шешілмеген, ал релапаратомия ілесе жүретін өлім-жітім жоғары деңгейде қалып отыр [5, 9, 57]. Мысалы, жиынтық статистика бойынша К. И. Мышкина (1988) 70-ші жылдардың соңында релапаратомия 0,6-дан 3-ке дейін, 8% — ды құрады, олардың өлім көрсеткіші 27,3-63,6% — ға жетті. 80-ші жылдары 90-шы жылдары осы көрсеткіштерді тұрақтандырудан кейін олардың өсуі қайта байқалды. Жиілігі релапаротомійге жетті 1,4-7,1% [7, 15], (ал өлім-жітім 70-82% — ға дейін өсті [23, 35], бұл ретте парадоксалды емес, қайталанған араласулар шұғылдан кейін емес, жоспарлы операциялардан кейін жиі орындалады[28]. Егер құрсақ қуысы мүшелеріндегі операциялар саны миллиондаған болса, онда мәселенің өзектілігі айқын болады. Бұл, ең алдымен, асқынулардың диагностикасы әлі кемелденгендіктен алыс. Мұндай асқынуларды тану кезіндегі қателіктер зерттелген әдебиетте толық жарияланбаған. Осы уақытқа дейін релапаратомия жүргізуді талап ететін асқынулардың туындау мерзімдері туралы нақты түсінік жоқ.

Көптеген жағдайларда байқалатын симптоматиканың Атипичность диагностиканы қиындатады. Релапаратомияны қажет ететін асқынулардың клиникалық көріністерінің ерекшеліктері жекелеген хабарламаларда тек ішінара жарық көрді[18, 50, 58]. Қиындықтарды анықтау кезінде айғақтар релапаратомии баршаға белгілі [14, 15]. Бірақ әдебиетте бар қайталанған шұғыл араласудың айғақтары сипаттамалы құпия емес сипатқа ие, және де олардың әр түрлі көріністерін талдауға интегралдық көзқарас мүлдем жоқ.

Жоғарыда айтылғандардан қаралып отырған проблеманың көптеген жақтары пысықталмаған, ал кейбіреулері ішінара ғана әзірленген. Мұның бәрі осы зерттеуді жүргізуге негіз болды.

Жұмыстың мақсаты және зерттеудің негізгі міндеттері.

Проблеманың берілген сипаттамасына сәйкес, жұмыстың негізгі мақсаты релапаратомияны талап ететін операциядан кейінгі асқынуларды ерте диагностикалауды жақсарту болды. Осы негізгі мақсатты жүзеге асыру үшін келесі міндеттер қойылды:

— көрсетілген асқынулардың пайда болу себептері мен мерзімдерін зерттеу.

— олардың клиникалық көріністерінің ерекшеліктерін анықтау.

Ғылыми жаңалық.

Релапаратомия жүргізуді талап ететін операциядан кейінгі асқынулардың пайда болуының ең типтік мерзімдері белгіленген.

Талданған әдеби деректер негізінде релапаратомияны орындауға ең типтік және ақпараттық көрсеткіштер орнатылған.

Жұмыстың практикалық құндылығы.

Релапаратомияны талап ететін дамудың ең типтік мерзімдері мен асқынулардың алғашқы көріністері анықталған, практикалық маңызы зор. Осы мерзімдерді біле отырып, хирург операциядан кейінгі кезеңнің қалыпты пепебігінен қандай да бір ауытқуларды дұрыс бағалай алады, науқаста дамитын асқынуларды дер кезінде ввдозритийді және релапаротоміюды ерте мерзімде жүргізе алады.

Жұмыста көрсетілген асқынулардың ағымының ерекшеліктері зерттелді. Көптеген жағдайларда ол типтік симптоматикамен сипатталады. Операциядан кейінгі перитониттің атиптік формаларының клиникасын жүйелеу даусыз практикалық құндылыққа ие, бұл асқынудың диагностикасына кері әсерін тигізеді.

Жұмыста жүргізілген релапаратомияны талап ететін операциядан кейінгі асқынулардың диагностикасындағы ерекшеліктерді талдау және бұл ретте алынған деректер құрсақ қуысы органдарында науқастарда асқынған операциядан кейінгі ағымдарды түсіндіруге қатысты тиімді тактиканы жасау үшін үлкен маңызға ие.

1-бөлім. ӘДЕБИЕТКЕ ШОЛУ.

1.1. Релапаротомия мәселесі, релапаротомиялардың жіктелуі.

Әдебиеттің мәліметтері бойынша бірінші релапаротомияны 1853 жылы sedillot француз хирургі орындады (СС Юдин 1965). Біздің елде бірінші релапаротомияны 1899 жылы ВВ Шолохов орындады (ЛА барьер және ән айту 1972). Кейіннен, ішке араласулар санының тез өсуіне және операциядан кейінгі асқынулардың едәуір санының сөзсіз пайда болуына байланысты, релапаратомияға қызығушылық күрт өсті. Қазіргі уақытта бұл мәселе өте өзекті болып табылады, өйткені релапаратомияны талап ететін операциядан кейінгі ерте асқынулар саны төмендеудің айқын үрдісі жоқ [9,13, 39]. (1.1-кесте, 1.1-сурет.)