Қазақша өлең: Ғафу Қайырбеков (Тұңғыш)

Ресей өмірін
Жаңа белге шығарған, —
Ұлы Петр көңілін
Ұялады бір арман.
Осы арманды бір сапар,
Қағазға арнап түсірді.
«Волгаға қос,
Донды апар,
Жина барлық күшіңді».
Оқыды ашып бұйрықты,
Астрахань губернаторы.
Болмас іске килікті,
Таусылды ықшам ақылы.
Тас тағыдай сіресіп,
Жатып алды табиғат.
Көп мехнат күн кешіп
Қайта жауап, жазды хат:
«Тақсыр, тәңір жаратты
Өзендерді осылай.
Сол күйінше кері ақты,
Қала берді қосылмай.
Етпейік құр қарсылық
Құдіретіне құдайдың.
Өтініп, қол қусырып,
Қалдыруды сұраймын».
Ұлы Петр жүрегі
Осы арманды аялап.
Тым ұзақ жыл жүреді
Туған елін аралап.
Заман қолын тұсаған
Ол өкініп тоқтапты.
Қайтып бұған еш адам,
Содан бері соқпапты.

Шолды көсем бір кезең
Картадан ел ой-қырын.
Волга мен Дон екі өзен,
Тосты алдына тағдырын.
Оның нұрлы қаламы,
Қосты сызып өзенді.
Ұқтық, сол бір даланы
Келді өзгерту кезегі.
Қайрат жиып, белсене,
Кеттік кіріп құрылысқа.
Минутымызды өлшеуге
Болып жатты күн қысқа.
Досымыз да, дұшпан да,
Қақпай кірпік қарады.
Дон жүгіріп түсті алға,
Құшты Волга ананы.
Асырған қашанғы арманын
Ана менен баланың.
Сүйсіне саған қараймын,
Ғажайып менің заманым!