Қазақша өлең: Ерлан Ахмет (Өмір неткен керім еді?) » ZHARAR

(Талаптан Ахметжанның рухына)

Өмір бізге неліктен беріледі,
біз күткеннен өзгеше өріледі?!
Тағдыр деген – тарқатсаң ала шыттай,
ойламаған жеріңнен сөгіледі.

Бақ дерсің бе ғұмырдың қысқалығын,
бір Алланың әмірін құшпады кім?!
Солқылдатып жанымды балғасымен,
сомдап келед бейнесін Ұста-Күнім.

Кеудесінен, тілесең, жақұт төгер,
жанарынан баянды бақытты көр!
Әлди-әлди, қайғымды тербетумен,
ұйықтатып барады Уақыт-Шебер.

Есім ояу, бір сәт те мызғымайды,
сана-қамал қақпасын бұзғылайды.
Оны іздейді көлінің толқындары,
оны аңсап Марқадан мұз құлайды.

Ол да – менің жанды бір жерім еді,
ойлап кетсем жас-моншақ төгіледі.
Жеңілетін, бәрібір жегілетін,
өмір неге қысқа боп беріледі?!

Өмір неткен керім еді…