Қазақша өлең: Ерлан Ахмет (Деректі кино дарабозы) » ZHARAR

Балалық жастан жүрекке иман ұялап,
білімін алды Ленинград жақты қиялап.
Бақыттың жолын кезгенде серік еткені –
адалдық, рақым, қанағат, сабыр, тиянақ.

Құрсақтың онын көтерген ана арланы,
«Кісен ашқаннан» жетелей берді арманы.
Өшкенді жағып, өлгенді қайта тірілткен –
“Мұхаммед Салық…”, “Ұлы жұт”,
“Тәушен”, “Мағжаны”.

Бауыржан батыр қонғандай қайта боз атқа,
Мұстафа менен “Палуан Дәулет” бар қазақта.
“Құрманғазы” мен “Жұбанов Ахмет”,
“Әмір Мажит” –
лайықты баға оғыландар деген әз атқа.

“Атамекенде” “Замана шеру” өткерген,
“Алашорданың” жаңғыртты рухын өткеннен.
Ақтаңдақтардан, арыстарынан айырылған
жаралы жұртым нәубет күндерді көп көрген.

Міржақыпты елге оралту үшін шешкен бел,
аруақты адам сауапты самал ескен дер.
Жамбыл мен Мұхтар,
Шапық пен Зәкім, Қадырлар –
айбары ұлттың, тайғақта төзім еткендер.

Нысанбаевтың пәлсапасымен тіл қатқан,
мұнайлы елдің тағдырын толғап, тыңдатқан.
Халықтың сырын ұғатын ұлға айналды,
бабадан қалған қасиет дарып құндақтан.

Сезімге тұнған таспаға басқан бір ғалам –
махаббат, қайғы, шаттықпен қатар шырғалаң.
Отанын, елін, бесігін, алтын отауын
жанымен сүйед, жадыдан ұмыт қылмаған.

Атадан нәсіп батамен сіңген ар-иба,
бойдағы намыс, жігерін қайрап, жани ма?
Деректі кино шебінде жүрген дарабоз –
Кәрім Танайдың шәкірті болған Қалила.