Қазақша өлең: Бақытгүл Бабаш (Жанбады ма шырақ әлі….)

Жауратады күзгі жауын.
Көңіл-жетім кейіптегі.
Шын мен болсам, сіздің әннің,
Ең бақытты кейіпкері:

Тәңір ісі демейін бе,
Тәбәрікке теңейін бе?
Жүрегімді суырып ап,
Жүрегіңе берейін бе?

Жүрек? Жүрек – сол сыр берген,
(Ертегі-өмір, баяны жоқ).
Сіз есен-сау болсын деумен,
Көкке қолды жаямын көп.

Үкі тағып текке үмітке,
Қиялдаумен келемісің?
Құрбан болып кетпедік пе,
Екеуміз де… Өлең үшін!

Жалғыз досым Өлең еді.
Тұмар болды есіміңіз.
— Мұңға мені бөлемегін.
— Ке-ші-рі-ңіз…