Қазақша өлең: Асылзат Арыстанбек (Автопортре́т)

Көздері — көгілдір көктемдей,
Сезімі — жұпарын төккендей.
Қос қабақ қабарса маңдайда,
Қара нар қайғыдан шөккендей.

Жүрегі — жап-жасыл жұмақтай,
Жанары — сөнбейтін шырақтай.
Күлгені — күмістің сыңғыры,
Мүсіні- жараған құр аттай.

Жанына тең келмес ешбірі,
Тәні де тәнті еткен естіні.
Бейнетін жеңетін сабыры,
Бостан-бос өтпейтін бес күні.

Сөйлесе аузынан жыр ұшқан,
Мекені — мерейлі гүлстан.
Адамның барлығы — тамырлас,
Адалдың барлығы — туысқан.

Маңайы — мөлдір су, жасыл бақ,
Қолыңа қондырсаң — тосын бақ.
Әйелдей әуелгі перизат,
Адамды көрсеңдер асылзат —
Сол МЕНМІН!