Қарлұқ мемлекеті — Тарих

Қарлұқ
мемлекетінің пайда болуы

1.    
Қарлұқ мемлекеті, пайда болуы.

2.    
Қарлұқ мемлекеті, саяси бірлестігі.

Қарлұқтар туралы алғашқы
мәлімет V ғасырдан бастап белгілі болады. Бүл кезде қарлүқтар
Монғол Алтай тауы мен Балқаш көлінің шығыс жағалауы арасын қоныс етіп, көшіп
жүрген. УІ-УІІ ғасырларда қарлұқтар Түрік, Батыс түрік және Шығыс түрік
қағанаттарының қүрамына кіреді. Олар ірі-ірі үш тайпалық-бұлак, шігіл (себек) және
ташли одағына бірікті. Қарлұқ тайпалар одағының билеушісі ел-тебер деп аталды. УІІ-ғасырдың басында Шығыс түрік қағанатының
құрамына енген қарлұқтар оның билеушілеріне қарсы көтерілістер жасап түрған.

742 жылы Монғолия
даласындағы Шығыс Түрік қағанатын үш тайпаның-қарлүқтардың, үйғырлар мен
басмалдардың біріккен одағы күйретіп жеңеді. Қағанат билігі аз уақыт
басымалдардың қолына кешіп, олардың көсемі қаған бола-ды. Қарлүқтар басшысы мен
үйғырлардың жетекшісі жабғы атағын алады.
Алайда, көп кешікпей бүлардың арасында талас-тартыс басталып, 744 жылы
басымалдарды үйғырлар мен қарлүқтардың біріккен күші тас талқан етеді. Сөйтіп,
Орталық Азияда жаңа мемлекет ¥йғыр қағанаты (744-840жж.) қүрылады. Ұйғыр
тайпаларының басшысы жоғарғы қаған болады да, қарлүқтар көсемі жабғы атағын
алады. Бірақ карлұқтардың дербестікке үмтылуы, олардың Ұйғыр қағанатынан
бөліиіп шығуына жеткізеді. 746 жылы қарлүк тайпалары Жетісу жеріне қоныс
аударады. Ал мұндағы Түргеш мемлекетінің саяси жағдайы тым күрделі болатын.
Сыртқы жаулардың шабуылынан және өзара кырқысқан күрестен әлсіреген түргеш
қағандары қарлұқтарға лайықты қарсылық көрсете алмады. 766 жылы түргеш
қағанының екі ордасы — Тараз бен Суяб және бүкіл Жетісу жері қарлұқтар
жабғуының қолына көшті.

Қарлүк тайпалары УІІІ-Х
ғасырларда Қазақстанның Жоңғар Алатауынан
бастап, Сырдарияның орта бойына дейінгі кең байтақ жерлердің бәрінде
қоныстанды.

Қарлұқтардың саяси бірлестігі

Олар Балқаш пен
Ыстықкөлдің арасын, Ыстықкөлдің айналасын, Іле, Шу, Талас аңғарларын,
Тянь-Шаньнің бауырайларын мекендеді. Қарлүқтардың бір тобы 766-775
жылдары Қашғарды басып алды, ал VIII ғасырдың аяғында
олардың екінші бір бөлігі Ферғанаға өзінің үстемдігін жүргізді. IX ғасырдың бас кезінде қарлүқ тайпалары Оңтүстік
Қазақстандағы Отырар (Фараб) қаласы маңына барып қоныстанды.

Бүл кезде Қарлұқ конфедерациясына түркі тілдес көшпелі
және жартылай көшпелі әр түрлі тайпалар: жікілдер, бүлақтар, халаждар,
түргештер, азкишлер, тухсилер, ша-рухтар,
аргулар, барсхандар кірген. Бұлардан басқа оның қүрамында оғыздардың негізгі көпшілігі Сырдарияның орта және төменгі ағысына көшкеннен кейін Жетісу
жерінде қалған кейбір топтары, сондай-ақ түрік болып кеткен Жетісу
соғдылары болды.

Қарлұк қағандығы билікті өз қолдарына алғаннан кейін, батыстағы Мәуеренахрдың араб жаулаушыларымен,
саманидтермен үзақ жылдар бойы соғыс қимылдарын жүргізді. Қарлұқ жабғуы IX ғ. басында
арабтарға қарсы Ферғана және Жетісу қарлұқтарының күрестерін қолдап отырды. 810
жылы арабтар қарлұқтарға қарсы шабуыл жасап, Құлан /қазіргі Луговой стансасы/
қаласына жетеді. 812 жылы араб-тар Отырарға жорыққа шығып, қарлұқтар қолын
қирата жеңеді. Олардың жабғысы Қимак еліне қашып кетуге мәж-бүр болады. Осыдан
кейін Оңтүстік Қазақстан жерінің Қарлұқ қағанатына кіретін бір бөлігінде араб
билігі орнайды.

        Қарлұқтардың
шығыстағы Ұйғыр қағанаты мен жүргізген бәсекелестік әрекеті, қақтығыстары да
сәтсіздікпен аяқталады. 791 жылы ұйғырлар Бесбалық түбінде қарлұқтар мен
тибеттіктердің біріккен әскерлерін талқандайды. 812 жылы олар қарлұқтар мен
соғыста тағыда жеңіп шығады. Ұйғыр қағаны қарлұқтарды қуа отырып, Ферғана мен Сырдарияға дейін жетеді.  Олардың адамдары мен малдарын қолға
түсіріп, Орталық Азиядағы ордасына қайтып оралады. Осы жеңілістен кейін Қарлүқ
жабғуы Монғолиядағы Ұйғыр қағанының билігін мойындауға мәжбүр болады.

840 жылы Орталық Азия даласында аса маңызды тарихи оқиға
орын алды. Енесей қырғыздары ¥йғыр қағанатын талқандап,
оның халқын Турфан аймағы мен Ганьчжоу ауданына
еріксіз көшіреді. Бүл оқиғаны Исфиджаб билеушісі, қарлұқ жабғысы Білге
қүл Қадырхан шебер пайдаланады. Ол жаңадан қаған атын алып, езінің жоғарғы
өкіметті алуға қақысы бар екенін ашықтан-ашық жария-лайды. Алайда қарлүқтардың
билігі берік болмады. Сол жылы Орта Азия саманилері оған қарсы «қасиетті соғыс»
жариялап, Исфиджабты басып алды. Қала көшпелі түріктерге ислам дінін таратудың
орталығына айналды. 893 жылы Самани билеушісі Исмаил-ибн-Ахмет Таразға жорық жасайды.
Қарлұқ кағаны Оғүлшақ Қадырхан қорғанғанымен ақырында қала қүлап, халқы ислам
дінін қабылдайды. Оғүл-шақ өз ордасын Тараздан Қашқарға көшіреді де,
самани-лерге қарсы соғыс әрекеттерін одан әрі жүргізе берді. Бүл кезде Жетісу
түріктері саманилердің қысымына тойтарыс беріп қана қоймай, олардың мемлекетіне
жорықтарда жа-сап түрды. 904 жылы олар Мәуеренахрға басып кіреді, бірақ көп
үзамай тастап кетуге мәжбүр болды.

Қарлүқтардың феодалдық мемлекет болуымен
байланысты, онда еншілік тайпалық жүйесі қалыптасты. Бүл, әри-не, басқарудың орталықтанған түрінің бекуіне
жәрдемін тигізбеді, өйткені ірі-ірі тайпалар тұрған, енші жер-суы бар
билеушілер өздерін жартылай дербес, ал шын мәнінде тәуелсіз иеліктерін кеңейтуге
тырысты. Осының салдары-нан қарлүқ жабғылары билігінің аты болмаса, заты
жоқ  тұғын.

Қарлұқ феодалдық қоғамында әлеуметтік және жіктік
теңсіздік күшейді. Қоғам байлар мен кедейлерге бөлінді, одан басқа қауымның
ешбір құқы жоқ тобы – кұлдар болатын. Халықтың негізгі бөлігі — қоғамның
қарапайым қатардағы мүшелері, олар малы мыңғыраған байларға экономикалық
жағынан кіріптар болды. Кошпелі тайпалардың билеуші ақсүйек топтарының қолында
жайылымдар мен құнарлы жер ғана емес, қалалар да болатын.Ұйғыр қағанатының
күшеюіне байланысты, Қашғар жеріндегі түрік тілдес тайпалар Оңтүстік Қазақстан
аймағына жылжыды. 940-жылы олар Баласағұнды басып алды да, Қарлұқ мемлекеті
құлады.

     Өз – өзін бақылауға алынған
сұрақтар:

1.    
Қарлұқ пайда  болуынының маңызы.

2.    
 Қарлұқ тайпаларының ерекшеліктері

Ұсынылған әдебиеттер:

1.    
Гумилев Л. Көне
түріктер. А.,1994.

2.    
Әбілғазы Б.Түрік шежіресі. 1992.

3.    
Кадырбаев
Казахстан в эпоху Чингиз хана и его премников ХІІ-ХІҮ вв А.,1992.

4.    
 Масанов Н. Кочевая цивилизация
казахов. М.,1995.

     5. Махаева А. Көне түріктердің рухани
мәдениеті. А., 2002.