Оралхан Бөкей прозасындағы мифтік құбылушылықтар слайд,презентация

Оралхан Бөкей прозасындағы мифтік құбылушылықтар  слайд,презентация

— Қар қызы: “Қандай сұлу болсам – сондай суықпын”. 
Нұржан қыздың алақанын бетіне басады: “Рас, суықсың. Неге солай екен?” 
Қар қызы: “Мені адамдар мәңгілікке өкпелеткен”. 
Нұржан: “Адамдарың сонда кім?” 
Қар қызы: “Қоңқай шал…” 
Нұржан: “Ол адам емес, Қоңқай ғой”. 
Қар қызы: “Қоңқайлар да адам. Олар керек. Олар жастарды адастыру үшін жаратылған. Ал адамдар ең әуелі адасып алмаса, бірін-бірі әсте де тауып алмас еді…” 
Нұржан: “Рас айтасың, егер сол Қоңқай шал адастырмаса, сені ешқашан да іздеп таба алмас едім…” 
Қар қызы: “Егер сол шал болмаса, мен дәл осылай мәңгі-бақи адасып, зар илеп, зар жұтып өтпес едім. Сен менің тілімді алсаң, қазір орныңнан атып тұр да, анау екі жолдасыңды қуып жетіп, ертіп қайт, кері қайтар”. 
Нұржан: “Олар қайда кетті?” 
Қар қызы: “Қол-аяғын үсіп ұрған екеуі, жер асты еліне беттеп барады”. 
Нұржан ойланып қалды: “…Мен дәл қазір орнымнан тұрып кетсем… Сені қайтып көре алмай қалармын. Сол жер асты еліне саған еріп менің де барғым келеді. Шын бақыт, шын махаббат, нағыз бостандық – жер астында ғана…” 
Қар қызы: “Мені сүйетінің рас болса, келе көрме бұл жаққа”. – Екі қоылн сермеп зерезеп болып безектейді.