Өлең: Қалижан Бекқожин (Қарындас) » ZHARAR

Көп күн болды сен кеткелі,
Қайдасың сол қарындас?
Мендей ешкім іздеп сені,
Мендей және сағынбас!
Онда майдан ішінде мен —
Қатулана жүгірдім:
Қанды найза үшіменен,
Жау түйреді… жығылдым.
Бұрқыраған отпен бірге
Кетті достар, жаттым мен,
Сар жапанда, жалғыз түнде
Қар астында баттым мен.
Қолды создым мен өмірге
Қорға мені, құтқар тез,
Туысқан, дос ескен бірге —
Бірі де жоқ сол бір кез!
Есім кетті, естілмеді
Шулы майдан соңғы үні,
Қанды.жалап үстімдегі,
Ажал төнді сол күні.
Дыбысымды ыңырсыған
Естір ме екен я біреу?
Кім келеді өлі маған,
Түн ішінде меңіреу?
Есімде жоқ, содан әрі
Нені ойладым, не білдім,
Таусылды әлім, бітті бәрі,
Қар астында көмілдім.
…Жоқ өлмедім, өлі денем
Бір кез қайта тірілді.
Әлсіз соққан жүрегімнен
Қандар қайта жүгірді.
Бұл не ғажап!..
Үйдің іші,
Қасымда тұр қарындас.
Ол бір ару, оның түсі!—
Әрі жылы, әрі жас!
— Енді есен бол, қош ағажан.
Бір жол сені сақтадым.
Келдім алып сені ажалдан,
Отан сүтін ақтадым!
Тіл қата алмай қалдым үнсіз,
Сорғалады көзден жас.
Қан майданға қайта асығыс,
Кете барды қарындас.
Ол сақтаушым қанатымен
Қаққан менен ажалды.
Бар алғысы алатын мың —
Қайда кетті, жоғалды?!
Көп күн болды сен кеткелі
Қайдасың сол қарындас?
Мендей ешкім іздеп сені,
Мендей ешкім сағынбас!