Өлең: Күләш Ахметова (Уақыт)

Барасыңдар қай жаққа кетіп бәрің?
Сырт-сырт етіп тоқтамай өкінтті әр үн.
Бір сөз, бір ой, бір демге ұзарыңдар,
Құдіретті, қуатты секундтарым!
Сағаттардың тілімен құйғып бәрің
Алып қашып өмірдің сыйлықтарын,
Зырлайсыңдар, қуамын күні-түні
Қатал, өктем, қашаған минуттарым!
Таныр ма еңдер менде асқақ талап барын,
Талып бара жатқандай қанаттарым…
Табысым мен намысым… санап бәрін
Сабылмаңдар, сабырсыз сағаттарым.
Күн күледі, сонан соң түн кіреді,
Түн көзімді сәл ғана ілдіреді.
Қатал патша — уақыт, бізден артық
Қадіріңді өзіңнің кім біледі?!
Қарамаңдар өткенге сынай бәрің,
Әлі айтылып болған жоқ ұлы ойларым.
Асықса адам асықсын, сендер бірақ
Асықпаңдар апталар, күн, айларым,
Барлығын да жұтады жойқын ғалам,
Жойқын жылдар, адамға айқын бағаң.
Айналайын минуттар, аялдаңдар,
Ақиқаттар қалмасын айтылмаған!