Өлең: Күләш Ахметова (Күн шыққанда күліп оян)

Көктем келсе — құлпырар гүл әрқашан,
Жапырақ жайса — бітеді шынарға сән.
Ештеңеге шаттана алмайсың сен —
Қаулап өскен шалғынға қуанбасаң.
Қуанышсыз жүректе құралмас ән,
Қайғы басса есіңе ал мұны әрқашан.
Ештеңеге риза бола алмайсың,
Жаңа жауған ақ қарға қуанбасаң.
Бірде қажет, бірде артық ойдың өзі,
Қайраттансаң, кетеді қайғы безіп —
Сүймегенің табиғат-анамызды,
Сүйсінбесең туғанда Ай-білезік.
Жүрекке мейірім мен жылу — көмек,
Сүйсінбеуге бола ма сұлуға ерек?
«Ойлай берсең, ой да көп, уайым да көп»
Шыққан күнге қуана білу керек!