Биосфера туралы ілім | Скачать Реферат

Студенттер үшін

ӘДІСТЕМЕЛІК НҰСҚАУ

Тақырып: Биосфера туралы ілім

Курс: 3

Құрастырушы: _________Жакетаева Н.Т.

Қарағанды 2008 ж.
Кафедра отырысында талқыланды

Хаттама № ____ _______________2008 ж.

Кафедра меңгерушісі, м.ғ.к._______________ Калишев М.Г.

1. Тақырыбы: Биосфера туралы ілім
2. Оқу сағатының саны: 2 сағ.
3. Тақырыптың өзекті мәселесі (оқу дәлелдемесі): Қазіргі уақыттағы
экология заңдылықтарын білу адамның табиғатқа әсер ететін табиғат
қорын пайдалану және оны қорғау жөніндегі мәселерді шешуге
жәрдемдеседі. Осыған байланысты экологиялық білім әртүрлі саладағы
медициналық жұмыскерлердің негізгі компоненті болып табылады.
4. Сабақтың мақсаты: Барлық табиғатты қорғау жөніндегі шаралардың
теориялық фундаменті болып табылатын экологиялық білім негіздерін
құрау, сонымен қатар, адамның экологиялық қауіпс іздігі, оның
денсаулығын қорғау жөнінде.
Студент білуге тиіс:
— Биосфераның құрылымы мен шекарасы, құрамы
— Биосферадағы тірі заттардың қызметі мен қасиеті
— Биосфераның негізгі қасиеті мен механизмі
— Зат айналымы
— Биосфера эволюциясы
— В.И.Вернадский бойынша биосфера мен ноосфера туралы ілім
Студент істей білуі керек:
— Биосфера немесе жеке бөлімдерде болып жататын сыртқы әсер мен
өзгерістері арасындағы қатынас
— Адамның биосфералық функциясын тану және өз шамасындағы биосфера
тұрақтылығын жоғарылатуға ұмтылу
— Биосфера заңдылықтарын мамандандырылған мәселелерді шешуге
қолдану
5. Сабаққа дайындалуға арналған сұрақтар:
Негізгі білім бойынша:
1. Экологиядағы экожүйенің концепциялық ролі
2. Экожүйенің трофикалық құрылымы
3. Экожүйенің қызметі мен қасиеті
4. Экологияда органикалық заттардың түзілуі мен ыдырау үрдісі.
5. Экожүйенің өнімділігі мен энергетикасы
6. Экожүйе динамикасы
Осы сабақтың тақырыбы бойынша:
1. Биосфера басты жүйе
2. Биосфераның негізгі қасиеті.
3. Биосфера эволюциясы.

6. Ақпараттық-дидактикалық блок.
6.1. Биосфераның анықтамасы мен құрылымы.

Күн жүйесінің ерекше ғаламшары Жердің ғарыштық кемесі. Ауа, су, жер
қамтыған жұқа қабатта барлық тірі ағзалар тіршілік етеді.
Биосфера – барлық тірі ағзалар жиынтығынан және олармен үнемі алмасып
отыратын құрылымдардан тұратын Жердің өзіндік ерекше қабаты. Биосфера
физикалық табиғи жағдайы бойынша үш ортаға бөлінеді: атмосфера, гидросфера,
литосфера.
Атмосфера –су буы мен шаңнан, әртүрлі газдардың қоспасынан тұратын
ғаламшардың газ қабығы. Осы атмосфера арқылы Жер ғарышпен алмасып отырады.
Жер ғарыштық шаңды және метеоритті материалды қабылдап ең жеңіл газдарды:
сутегі мен гелийді жоғалтады. Ғаламшар беткейіндегі жылулық режимді
анықтайтын және атмосфералық газдардың молекулалықдиссоциациясы мен атомның
иондалуын туындататын Күн өзінің қуаттырадиациясымен атмосфералық терең
қабатына енеді. Атмосфера, тропосфера, стратосфера, мезосфера, термосфера,
экзосфераға бөлінеді. Атмосфераның жоғарғы кең аймағы иондардан тұрады. Бұл
аймақ- ионосфера деп аталады. Атмосфераның басымырақ бөлімі біртекті
азотты-оттекті құрамнан тұрады. Тропосферада аэрозольдер деп аталатын сұйық
және қатты бөлшектер кездеседі. Атмосферада қаншалықты уақыт аралығында
болуына байланысты оның тұрақты және ауыспалы компоненттерін ажыратады.
Мысал ретінде атьмосферада әртүрлі пішінде және әртүрлі концентрацияда
байқалатын суды алуға болады. Атмосфераның негізгі құрал бөліктері болып
азот, оттегі, аргон, көмірқышқыл газы саналады. Атмосфераның ең маңызды
компоненттерінің бірі озон (О3). Оның түзілуі мен ыдырауы Күн радиациясының
ультракүлгін шағылысуымен байланысты. Және де оның түзілуіне ультракүлгін
аймақтағы квант-ң әсер етуімен О2 молекуланың ыдырауының нәтижесінде
түзілетін О2 (оттегі) еркін атом ы қажет болады. Озон сғылысу нәтижесінде
түзіледі:
О+О2 О3
Сонымен қатар озон молекулалық және атомдық О2-ге ыдырай отырып,
ультракүлгін радиацияны шағылыстырады. Озонның басым бөлігі 10-25 км,ал
максимальды концентрациямен 22-24 км биіктікке дейін таралған. Озон қабаты
(озонды экран) Жердегі тіршіліктің сақатуында ең маңызды болып келеді.
Гидросфера – Жердегі бар сулардың жиынтығы: материктік (терең, топырақтың,
беткейлік) мұхиттық, атмосфералық. Жердің негізгі су қабықшасы ретінде
ғаламшардың беткейлік- материктік және мұхиттық сулары қарастырылады. Су
жер атмосферасында бу, бұлт түрінде кездеседі, мұхит пен теңіздерде
қалыптастырады, жоғары таулы континенттік аймақтарда қатқан күйде және де
полярлы аймақтарда қатты мұз күйінде кездеседі. Атмосфералық жауын-шашын
жердің қалың қабатына еніп, жерасты суларын түзеді. Су әртүрлі заттарды
ерітуге қабілетті, соған байланысты гидросфераның суларын концентрацияның
әртүрлі дәрежесіндегі табиғи ерітінді ретінде қарастыруға болады.
Гидросфера литосфера (жерасты суы), атмосфера (булы ылғал) және
биосфераның тірі организмдерімен тығыз байланысты болады.
Табиғи судың басым бөлігін (94%) – Дүниежүзілік мұхит сулары алып жатады.
Мұнда алмасу процестері, энергияның және де біздің ғаламшарымыздағы
заттардың тасымалдануы жүреді. Әртүрлі физикалық, химиялық, биологиялық
процестер өзара біріге отырып, мұхиттың бірлескен табиғатын, яғни Жер
биосферасының ежелгі аймағын түзеді. Уақыт өте келе мұхиттың түзілуінде
әртүрлі табиғи процестердің әсер етуімен оның табиғаты өзгеріске ұшырады:
күн сәулесі, геологиялық және геохимиялық факторлар, биологиялық процестер.
Биологиялық процестер тірі организмдердің дамуында, күн энергиясын танып
білуде, ағза денесіне бос энрегияның түсуінде, биологиялық өнджірілуде,
Дүниежүзілік мұхиттың барлық аймағында жауын-шашын түзілуінде пайда болған
және пайда болуда. Неғұрлым таза атмосфералық сулардың құрамында 10-50мгл
шамасында еріген заттар болады. Теңіз (мұхиттың) суы орташа 1 кг-да 35 г
заттары бар ерітінді саналады. Теңіз суының құрамында Менделеев
кестесіндегі барлық химиялық элементтер кездеседі деуге болады. Бірақ
еріген заттардың басым бөлігі бірнеше химиялық элементтер түрінде
байқалады: натрий, магний, кальций, хлор, көмірсу түрінде;
Олар теңіз суында әртүрлі иондар түрінде кездеседі. Мыс катиондарды бөліп
қарауға болады. Na1+ Mg2+ Ca2+ Ce1- SO42- HCO31- CO32-
Басқа химиялық элементтер теңіз суында төмен концентрацияда кездеседі.
Кейбір элементтер өздерінің салыстырмалы түрде концентрациялық төмен
болғанына қарамастан теңізде тірі организмдердің тіршілігінде маңызды роль
атқарады. Бұл элементтерге азот, фосфор, кремнийді жатқызуға болады, ал
олардың теңіз суындағы концентрациялары теңіз өсімдіктері мен жануарларының
өсіп-көбеюімен реттеледі.
Литосфера – Жердің жоғарғы қатты қабықшасы. Оның құрамына жер қыртысы мен
Жердің жоғарғы мантиясы кіреді. Литосфераның қуаты – 50-100 км, соған қарай
континенттегі жердің қыртыс қабаты 75 км-ге дейін және мұхит астында 10 км
болады. Жер қыртысының химиялық құрамы бірнеше элементтен тұрады. Оның
негізгі массасын 8 элемент құрайды. (оттегі, кремний, алюминий, темір,
кальций, магний, натрий, калий). Оның ішінде ең кең таралғаны оттегі,
себебі ол жер қыртысы массасының шамамен жартысына (≈47,3%) жуығын және
көлемінің 92% алады.
Ол негізгі түр түзуші минералдарда басқа да элементтермен химиялық
түрде байланысады. Жер қыртысы әртүрлі таулардан тұрады. Жауын-шашындық
түріне 9,2-н, метаморфиздік түріне 20-н және магматикалық түріне 70,8-тен
келеді. Континент беткейінің 80-н жауын-шашындық түрі алып жатыр. Жер
қыртысы біріншілік мантия материалының басқыған өнімі ретінде пайда болды,
кейін ол биосферада ауа, су, организмдердің әсер етуімен қайта өңделген.
Жер қыртысының континенталдық бөлімі көптеген ғасырлар бойы тарихи дамуда
қалыптасқан табиғи қазба байлықтарға бай. Мысалы: көмір, мұнай, газ,
кремний, карбонат т.б. Сондықтан континанталды жер қыртысы биосферамен
тікелей және жанама әсер де болады.
Биосфера шегі тіршілік өрісімен айқындалады. (В.И.Вернадский, 1926)
В.И.Вернадсикй суммарлы массасы, химиялық құрамы, энергияны қарастыра
отырып, ғаламшардағы барлық организмдер жиынтығын тірі зат деп атады.
Вернадский бойынша жанама (косное) зат дегеніміз – тірі организмдердің
қатысуынсыз түзілетін биосферада заттар жиынтығы.
Биогенді зат тірі организмдер жиынтығымен қалыптасады. Бұл қуатты
потенциалдық энергияның тас көмір, ізбес, мұнай көзі болып табылады. Ең
ерекше категория биожанама (биокосное) табылады. В.И.Вернадскийдің жазуы
бойынша бұл зат динамикалық тепе-теңдік жүйесі және т.б. көрсететін жанама
процестермен тірі организмдер мен биосферада біруақытта түзіледі. Биожанама
зат үшін организмдер маңызды роль атқарады. Сонымен ғаламшардың биожанама
заты қасиеті Жердегі тірі ағзаларға тәуелді болып келетін топырақ, барлық
табиғи сулар саналады. Тіршілік Күннен энергия алушы және өзінің дамуы
барысына Менделеев кестесіндегі шамамен барлық химиялық элементтерді
қатыстыратын Жер бетіндегі су жоғарғы деңгейлі процесс.
Биосфераны 3 сфераастына бөлуге болады:
— аэробиосфера – тіршілік субстраты ауа ылғалдығы саналатын
аэробионттар мекені;
— гидробиосфера – гидробионттар мекендейтін су әлемі (жерасты
суынсыз жердің сулы қабықшасы)
— геобиосфера – геобионттар мекендейтін жер қыртысының жоғарғы
бөлігі (литосфера)
Гидробиосфера континентальды, әсіресе, тұщы су әлеміне – аквабиосфераға
(аквабионттармен) және мұхит пен теңіз аймағы – маринобиосфераға
(маринобионттармен) бөлінеді.
Геобиосфера жер бетіндегі тіршілік аймағы – террабиосфераға
(террабионттармен) және жердің терең қабатындағы тіршілік аумағы –
литобиосфераға (литобионттармен) бөлінеді.
Террабиосфераның өзі фитосфераға (жер беткейінен ағаштардың жоғарғы ұшына
дейін) және педосфераға (топырақ, оның астындағы топырақастына) бөлінеді:
1) Гипотеррабиосфера – аэробтар өмір сүретін қабат;
2) Теллуробиосфера – анаэробтар өмір сүретін қабат.
Осындай қабаттар гидробиосфераларда кездеседі, бірақ олар ең басты жарықтың
қарқындылығымен байланысты болады. Оларға 3 қабат кіреді:
1. Фитосфера – салыстырмалы
2. дисфотосфера — әрқашан елестеп көрінетін (1 күн сәулесін инсомцияға
дейін)
3. афотосфера – абсолютті қараңғы қабат, мұнда мүлдем фотосинтез
жүрмейді.
Аэробиосферадағы тіршілік дамуының бастаушы факторы болып су тамшысы,
қалыпты температура, сонымен қатар аэрозольдер саналады. Ағаштардың жоғарғы
ұшынан жиі көшкін бұлттар таралып орналасқан аймақты тропобиосфера алып
жатады. Кеңістік – атмосфералық тропосфераға қарағанда жұқалау қабат.
Тропобиосферадан жоғары альтобиосфера қабаты орналасқан. Ал одан жоғары
әдетте тірі организмдер өте сирек көбейетін, яғни тіршілік кездейсоқ
туындап отыратын қабат – парабиосфера орналасқан.
Жоғары сатылы өсімдіктердің, жалпы продуценттердің тіршілігіне қолайсыз,
бірақ тіршіліктің туындауы үшін тіпті төмен температуралық ауаның өзінде
тікелей күн инсоледиясынан жылдамдық жетикілікті болатын, және төменгі тік
сызықты бағытынан органикалық заттар жел арқылы әкелінетін таудың биік
шыңдарында террабиосфералық ең жоғарғы бөлімі – эолды. Зона.
Бұл кейбір микроорганизмдер – эолобионттар мен буынаяқтылар патшалығы.
Литосфераның тереңдеу қабатында тіршілік таралуы 2 теориялық деңгейі бар –
изотерма 100оС, бұдан төмен градуста қалыпты атмосфералық қысымда су
қайнайды, ал белоктар ұйыйды және изотерма 460оС, мұнда кез-келген қысымда
су буға айналып, сұйық күйінде ұсталынбайды. Жер тереңдігінен тіршілік 3-4,
максимум 6-7 километрге дейін жетпейді, тек кейде активсіз формада тереңдеу
қабатта енген гипобиосфера орналасуы мүмкін. (биосфераасты —
атмосферадағы парабиосфераның аналогі)
Метабиосфера, Жер беткейінен бастап, метосфераның терең қабатына дейін
жайылады. Гипобиосфераның жоғары шекарасы мен парабиосфераның төменгі
шекарасының арасында биосфера – зубносфера жатыр. Оның қалыққа тіршілік
қабатын биофильм немесе В.И.Вернадский бойынша өмір қабығы деп атайды.
Парабиосферадан жоғары апобиосфера немесе биосфера үсті қабаты
орналасқан, мұнда салыстырмалы түрде биогенді заттар көп болып келеді.
Метабиосфеарадан төмен абиосфера (небиосфера) орналасқан. Жер табиғатына
тіршіліктер өткен әсерін мегабиосфера дейді, ал артебиосферамен бірге
панбиосфера дейді.
Тіршілік кеңістігі атмосферадағы қалыпты температура сақталатын және
хлорофенді өсімдіктер (Гималайда 6,2 км) өмір сүре алатын, теңіз деңгейнен
жоғары шамамен 6 км. Биіктікке дейінгі аймақпен шектелген. Эолды зонадан
жоғары өсімдік тозаңдарымен, өсімдік спораларымен, микроорганизмдермен т.б.
желмен тасымалданатын органикалық бөлшектермен қоектенетін қоңыздар, кейбір
кенелер тіршілік етеді. Ал одан жоғары қабатта тірі организмдер, тек
кездейсоқ, яғни спора түрінде тіршілігін сақтаулары мүмкін. Тіршілік
метосфера тереңдігінен шамамен 3-4 км-ге дейін таралған. Сол себепті,
Жердің мұхиттық аймағындағы биосфераның вертикальды қуаты 17 км-ден асады,
жерде тіршілік бетіндегі қуаты -12 км. Парабиосфера ассиметриялы, оның
жоғарғы шекарасын озонды экран анықтайды. Мегабиосфераның қалыңдығы
айқынырақ ауытқып отырады, бірақ мұхиттың ең терең қабатына дейін түспейді,
яғни11 км (бұл жерде температура 200оС –дейін көтеріледі), және озонды
экран тығыздығынан жоғары көтерілмейді (22-24 км), соған байланысты оның
максимальды қалыңдығы 33-35 км. Теориялық тұрғыдан биосфера ауқымы өте кең,
тіпті мұхит түбінен 3 км тереңдікке дейін 250оС температурада қара темекі
шегетіндер деп аталған организмдер табылған. Атмосфералық қысым шамамен
300 болғанда су қайнамайды. Қайнатылған сұйық су метосфераның 10,5 км.
Тереңдігіне дейінгі аймақта табылған. Ал 25 км-н төмен тереңдікте
критикалық температура 460оС болуы қажет, мұнда кез-келген атмосфералық
қысымды су буға айналып кетеді, яғни тіршіліктің болуы мүмкін емес.

2. Биосфераның тірі заты
Көп уақыттар бойы тірі зат жансыз заттардан зат алмасу, қозғалғыштық,
қозғыштық, өсу, көбею, үйренісу сияқты қасиеттерімен ерекшеленіп келді.
Бірақ мұндай ерекшеліктер жансыз дүние арасында да кездесетіндіктен, бұл
қасиеттер жанды ағзалар арнайы болып есептелмейді.
Тірі ағзалардың ерекшеліктерін 1982 жылы Б.М.Медников теориялық биологияның
аксиомасы ретінде қарастырған:
1. Барлық тірі ағзалар фенотип және ұрпақтан ұрпаққа беріліп отыратын
генотип бірлігін құрады (А.Вейсман аксиомасы)
2. Генетикалық программа матрицалық жолмен түзіледі. Болашақ ұрпақтың
генінің құрылуына қажетті матрица ретінде өткен ұрпақтың гені
қолданылады. (Н.К.Кольцев аксиомасы).
3. Генетикалық программалар ұрпақтан-ұрпаққа берілу кездерінде әртүрлі
себептердің әсерінен кері бағытқа, кездейсоқ өзгеріске ұшырауы мүмкін,
тек өте сирек жағдайда ғана бұл өзгерістер ұтымды болуы мүмкін
(Ч.Дарвиннің 1-ші аксиомасы)
4. Фенотипке айналу жағдайындағы генетикалық программалардың кездейсоқ
өзгерістері көпдәрежелі күшейеді (Н.В.Тимофеев-Ресовский аксиомасы)
5. Көпдәрежелі күшейген генетикалық программалардың өзгерістері сыртқы
орта шарттарына сәйкес іріктеуге ұшырайды. (Ч.Дарвин 2-ші аксиомасы)
Осы берілген аксиомалардың тірі табиғаттың барлықнегізгі қасиеттерін,
бірінші кезекте Жер бетінде тіршіліктің құрылуына қажетті 2 қалаушы
қасиетті, яғни дискреттілік пен біртұтастықты бөліп қарастыруға болады.
Тірі жүйе арасында екі бірдей дара, түп, популяция жоқ. Көпвариантты
редупликация матрицалық принципке негізделген. Бұл тіршілік үшін өте
маңызды спецификалық қасиет саналады. Оның негізіне басты меңгерілетін
жүйелерді өзіндік туындату қабілеті жатыр(ДНК, хромосома, ген).
Редупликация макромолекула синтезінің матрицалық принципімен (Н.К.Кольцов
аксиомасы) анықталады.
ДНК молекулаларының матрицалық принцип бойынша өзін-өзі туындату
қабілеттілігі меңгерілетін жүйедегі тұқымқуалаушылықты тасымалдаушы роль
атқарады. (А.Вейсман аксиомасы)
Тірі зат массасы бойынша жер шарының кез-келген жоғарғы қабаттарының
салыстырғанда өте аз бөлікті қамтиды. Қазіргі зам анғы есептеулер
бойынша, тірі заттың жалпы массасы 2420 млрд-ты құрайды.
Тірі зат қоршаған ортаға белсенді әсер етуде маңызды орын алады және тірі
материяның өліден ерекшеленетіні сияқты, ол жер шарының басқа
қабықшаларынан айрықшаланады.
В.И.Вернадский айтып кеткендей, тірі зат ол – Бүкіләлемдік материялардың
ең белсенді түрі. Ол өзінің туындауы барысында Жердің жоғарғы
қабықшаларын түзе отырып, биосферада ауқымды геохимиялық іс жүргізеді.
Тірі зат Жер қыртысы массасының 111000000 бөлігін алады. А.П.Виноградов
(1975), В.Лархер (1978) т.б. дәлелдеулері бойынша тірі заттың басты құрал
бөлігін табиғатта (атмосфера, гидросфера, ғарыш) өте кең тараған сутегі,
көміртегі, оттегі, азот, фосфор және күкірт сияқты элементтер құрайды.
Биосфераның тірі заты ғарышта өте кең тараған және өте қарапайым
атомдардан тұрады.
Тірі зат орташа элементарлы құрамы бойынша жер қыртысы құрамынан
көміртегі элементінің көп болуымен ерекшелденеді. Тірі ағзалар басқа
элементтер құралы бойынша өзінің ортасындағы құралды қайталамайды. Олар
ұлпаларының құрылуына қажетті элементтерді таңдаулы түрде шығылыстырады.
Тірі ағзалардың өмір сүру процесінде тұрақты химиялық байланысты түзуге
қабілетті атомдар қолданылады. Сутегі, көміртегі, оттегі, азот, фосфор,
күкірт жер шарындағы заттардың негізгі химиялық элементтері болып
табылады, оларды биофильмді деп атайды. Олардың атомдары тірі ағзаларда
су және минералды тұздармен біріккен күрделі молекулаларды түзеді. Бұл
молекулярлы түзілістер көміртегі, мепид, блок, нуклейн қышқылдарымен
көрінеді. Биосферадағы тірі ағзаларды қоршаған әлем басқа бір ұйымдасу
деңгейлерімен, басқа биологиялық құрылымдармен сәйкес келеді. Соған
байланысты тірі ағзалар қалыптасуының әртүрлі деңгейлерін бөліп
қарастыруға болады.
1. Молекулярлы – ең төменгі деңгей, мұнда биологиялық жүйе барлық
биологиялық белсенді ірі молекулалар- белок, мепид, нуклейн
қышқылы, көміртегілерді құратын құрылымдар ретінде көрінеді. Осы
деңгейден бастап тек тірі ағзаларға ғана тән қасиеттер көрінеді:
сәулелік және химиялық энергиялардың арнаулары кезінде жүретін
зат алмасу, ДНК және РНК-ң көмегімен тұқымқуалаушылықтың
берілуі.
2. Клеткалық деңгейде биологиялық белсенді молекулалар бірыңғай
жүйеге біріктіріледі. Клетканың ұйымдасу тұрғысынан
организмдер бірклеткалы және көпклеткалыларға бөлінеді.
3. Ұлпалық – деңгейде біртекті клеткалар ұлпа түзеді.
4. Мүшелік – деңгейде ұлпалық бірнеше түрлері функциональды түрде
бірі-бірімен өзара байланысып, белгілі бір мүшені түзеді.
5. Мүшеөзгертетін деңгейде мүшелердің өзара байланысы индивидуальды
ағзаның бірлік жүйесіне кірістіріледі.
6. Популяциялы – тірлік – шығу тегі бірлігімен өмір сүру
деңгейімен, байланысты тіртекті ағзалар жиынтығы бар түрі. Дұл
деңгейде элементарлы эволюциялық өзгерістер болады.
7. Биоценоз және биогеоценоз (экожүйе) – құрамы бойынша әртүрлі
ағзаларды тіріктіретін тірі материал ұйымдасуының жоғарылау
деңгейі. Биогеоценозда олар біртекті абиотикалық факторлармен
жердің белгілі бір беткейңнде өзара бір-бірімен байланысады.
8. Биосфералық – деңгейде биіктеу рангтың табиғи жүйесі құрылады.
Бұл деңгейде ағзалардың тіршілігімен байланысты барлық заттар
мен энергияның глобальды айналулары жүреді.
Қоректтену түрлеріне қарай тірі ағзалар автотрофты және гетеротрофтыларға
бөлінеді.
Қоректенуі бойынша тірі заттардың классификациясы
Автотрофтылар Гетерофтылар Миксотрофтылар
Фотоавтотрофтылар Биотрофтылар —
Хеноавтотрофтылар Сапротрофтылар —

Автотрофтылар дегеніміз тіршілігі үшін қоршаған ортадан көмірқышқыл газын
сіңіріп, оттегін сыртқа ортаға шығарып отыратын ағзаларды айтады. Олар
энергияны Күн сәулесі арқылы алады. Автотрофтылар фотоавтотрофтыларға және
хеноавтотрофтыларға бөлінеді.
Фотоавтотрофтылар энергия көзі ретінде … жалғасы