Бұл ойды ақын шал алыстан-ақ оқып қойса керек, домбырасын қағып-қағып жіберіп: «Мен өзім шал болсам да, қатқан шалмын,
Өлеңнің дәм-тұзын татқан шалмын. Келінжан-ау, көзіңді неге салдың? Сендей қарындастың қасына жатқан шалмын»,– дейді. Қалжан апа болса «ойбай-ау, мына кісі әдепсіз ақын екен» деп ашуланады да, домбырасын қолға алады: «Мен өзім ауылыма күнде-күнде келе бердім, келе бердім, Ақ танаға мініп алып желе бердім, желе бердім. Келе жатсам алдымда қу бас жатыр, Қатқан шалдың қу басы деп тебе бердім, тебе бердім», – деген екен. Қазір Қалжан Көкпайқызының қабірі сонда жатыр.Төлеген Таңшолпан
һ