Әлеуметтанулық ғылымның құрылымы | Скачать Реферат

0


Марат Оспанов атындағы Батыс Қазақстан мемлекеттік медицина университеті

Студенттің өзіндік жұмысы

Тақырыбы: Әлеуметтанудың дамуындағы негізгі идеялар,теориялар мен
мектептер

Орындау түрі: Кесте

Актобе-2018 жыл

Жоспар:

1.Кіріспе

2. Әлуметтанудың дамуындағы негізгі идеялар,теориялар мен мектептер (кесте)

3.Қорытынды

4.Қолданылған әдебиеттер

Кіріспе

Әлеуметтану – біртұтас жүйе ретіндегі қоғам, оның құрылымдық
бөлімдері,дербес бөліктері, олардың әрекет ету және даму заңдары туралы
ғылым. Ол қоғамның әрекет ету механизмдерін, субъектілерінің,
объектілерінің, ұйымдары мен әлеуметтік институтарының әрекет ету
механизмдерін зерттейді. Әлеуметтану – ғылым ретінде XIXғасырдың
ортасындапайда болды. Оның негізін салушы — француз ғалымы Огюст Конт.
“Позитивті философия курсы” (1842 ж.) еңбегінде ол “Социология” терминін
алғаш қолданды.

Әлеуметтанулық ғылымның құрылымы:

1. Жалпы 2. Арнайы (жеке) 3. Нақты әлеуметтанулық
әлеуметтанулық әлеуметтанулық теориялар:
теориялар теориялар:
— Қоғамдық — Қоғамдық өмірдік — Статистикалық
қатынастардың мәні; жекеленген материалдардың;
— Қоғамдық салаларының; — Әлеуметтік
қатынастардың арнайы- Әлеуметтік зерттеулердің;
ролі топтардың; — Практикалық
мен өзара әрекеттесу- Әлеуметтік талдамалардың нәтижелерін
механизмі; институттардың қамтиды
— Қоғамның теорияларын қамтиды
субъектілеріне
қатысты
қоғамдық қатынастар
(әлеуметтік-
топтық, ұлттық,
демографиялық,
тұлғалық қатынастар)

Әлеуметтік тарихтың төртінші кезеңі 19 -20 ғасырды қамтиды. Адам жөнінде
ғылым. Огюст Конт әлеуметтануы. Эмпирикалық социологиялық зерттеулердің
қарқынды дамуы. Әлеуметтану позитивизмінде методологиялық бағыттың
басымдылығы.

Конт заманынан бастап, қоғам жөнінде білімнің жеке саласы ретінде
академикалық әлеуметтану кезеңі басталады. Түрлі ғылыми мектептер
қалыптасады: натурализм, эволюционизм, органицизм, социал-дарвинизм және
т.б.

Натурализм мектебі Эволюционизм Органицизм Социал-дарвини
мектебі мектебі зм мектебі
Натурализм латынның Эволюционизм Органицизм Әлеуметтік
натура (жаратылыс) этнологиялық түсінігі дарвинизм
деген сөзінен шыққан. теория ретінде әлеуметтанудықоғамдық
Натурализм жеке ағым ХІХ ғ. Ортасында ң Алғашқы дамудың көзін
ретінде көркем қалыптаса классика тіршілік үшін
әдебиетте, өнерде, бастады. периодында күрестен
ғылымда 19 ғасырдың Жаратылыстану кең тарады. көрді. XIX ғ.
екінші жартысында саласындағы Органикалық соңы мен XX ғ.
Дарвин ілімінің жетістіктерге мектеп басындағы
әсерінен пайда болды. орай эволюционизм(органицизм) қоғамдағы
Ғылымда натуралистер теориясының қоғамды тірі адамзат дамуы
деп аталатындар – негізін салушыларағза ретінде,заңдылықтарын
қоғамдық құбылыстарды түрлі халықтар ал қоғамның биологиялық
зерттеуде жаратылыс мәдениетінің әлеуметтік эволюциямен
заңдарын басшылыққа дамуы барысындағыжіктелуін байланыстыраты
алып, мәселені соған адамзат әртүрлі н және
негіздеп шешуге мәдениетінің дамуоргандар қоғамдық
ұмтылушылар. Тіл заңдылықтарын арасында әмірдің
біліміндегі натурализмнегіздеуді атқарылатын анықтаушы
көрнекті неміс ғалымы,өздерінің негізгіқызметтерді факторлары
Россия Ғылым міндеттері бөлісуге ретінде өмір
академиясының ретінде санады. ұқсастық сүру үшін
корреспондент-мүшесі Эволюционизмнің ретінде күресуге
Август Шлейхер негізгі идеялары қарастырды. анағұрлым
(1821-1869) есімімен төмендегідей: қабілеттілерді
байланысты. Август · Адамзаттың шығу табиғи іріктеу
Шлейхер — тегі ортақ, принципін
салыстырмалы-тарихи сондықтан барлық ұсынатын
тіл білімінде тіл адамдарға адами идеялық ағым
философиясын қасиеттердің (Г.Спенсер,
қалыптастырушылардың, ортақ екендігін А.Смолл,
тіл фактілерін ұғындырады; Э.Ферри және
салыстыруда дыбыс · Адамзат қоғамы т.б.).
құбылыстарының өз дамуында Әлеуметтік
заңдылықтарын қатал қарапайымнан қақтығыстар
сақтауды талап күрделіге қарай «табиғи»,
етушілердің, даму «болмай
үндіеуропалық ататілдіүдерісін үнемі қоймайтын»
мүсіндеушілердің, бастан кешіреді; құбылыстар
тілдердің типологиялық· Мәдениет ретінде
ұқсастығы мен қоғамның бөлігі бағаланады.
генеалогиялық ретінде төменнен Әлеуметтік
бірліктерін жан-жаұқтыжоғарыға қарай дарвинизмнің
талдаушылардың ең үзіліссіз, анағұрлым
көрнектілерінің бірі. дамиды және реакциялық
ақырындап нұсқалары
өзгерістер мен таптық
сандық өсу немесе үстемдікті,
азаюды бастан … жалғасы