Қазақша өлең: Сырбай Мәуленов (Балтық) » ZHARAR

Отпен бетті қаратпай,
Оқпен ұрып маңдайдан.
Күнбатыста күндіз-түн,
Күркіреп тұрды қан майдан.
Шарқ ұрып жатқан толқынмен,
Жаралған екен егіз жер.
Жазбады жұбын өзендер,
Жазбады жұбын теңіздер.
Өзегі талса өзеннің,
Теңіздер келіп жалғасты.
Күркіреп жалын шашқанда,
Тітіреп кейін жау қашты.
Өзен менен теңіздің,
Жанды сөнбей бір оты.
Қолын созды Волховқа,
Батыр Балтық флоты.

Бозы желбіреген дөңдер
Ауылдастарым секілді.
Көзі мөлдіреген көлдер
Қарындастарым секілді.
Судырлаған құрақтар
Жыр-дастаным секілді.
Сыбырлаған бұлақтар
Сырластарым секілді.