Өлең: Фариза Оңғарсынова (Кетпейсің ұшып сен неге)

Кетпейсің ұшып сен неге,
жүрегім — жалғыз құс-бағым?
Қамалап қойып кеудеме,
қанша жыл сені ұстадым.
Көңіліңді бекер сергітпе,
көкірегім менің мыс құбыр.
Керімсал дала-кеңдікке
кеудеңді керіп шықшы бір!
Сенемін сендік қуатқа,
басымнан өткен ғұмыр-ды ол:
жылағандарды жұбат та,
жабырқағанға жылу бол
Жүректерінде арманды үн
(ғұмыр жоқ мәнсіз күлкіде),
ойлы да мұңды жандардың
кеуделеріне бір түне.
Ортақтас — бұған не жетсін —
қасіретті көңіл, ойына.
Ұмыта алмасын сені ешкім
сонан соң өмір бойына.
Шөлдегендерге нәр беріп,
дерттінің тапқын бір емін.
Қалса да мені шаң көміп,
жылуымды сен шаш, жүрегім!